หลักการที่เหมือนกันอีกอันหนึ่งของ LO (Learning Organization) และ Agile ก็ืคือ การทำให้การทำงานสนุกไม่น่าเบื่อและจะต้องพัฒนาคน ซึ่งเป็นส่วนทำคัญที่สุดในองค์กรให้มีความรู้เพิ่มขึ้นไปลำดับ ในองค์กรปกติคนที่ทำผิดมักถูกลงโทษ แต่ในองค์กรที่เป็น LO / Agile นั้น คนที่ทำผิดจะได้รับคำชม (ถ้าไม่ได้ตั้งใจทำ) เพราะการทำผิด(พลาด) เป็นส่วนสำคัญในการเรียนรู้ หลักการอันหนึ่งในกรณีนี้คือ เมืือเกิดความผิดพลาดขึ้นแล้วเราเรียนรู้จากมันได้มากแค่ไหนนั่นเอง กระบวนการต่างๆ ไม่ว่าะ เป็น Kaizen, PDCA, Retrospective, Iteration ฯลฯ เกิดขึ้นมาเพราะแนวคิดที่ว่า คนเราทำผิดพลาดได้ และทุกครั้งที่ทำผิดพลาดเราจะเกิดการเรียนรู้ ซึ่งนี่เป็นวิธีธรรมชาติที่สุดที่เราเรียนรู้สิ่งต่างๆ ตัวเอย่างเช่น ถ้าเรามีลูก ลูกของเรากำลังหัดเดิน เพราะเค้าเริ่มตั้งไข่และพยามยามลุกขึ้นแล้วล้มลง เราคงเข้าไปประคองขึ้นมา แล้วพูดว่า “เก่งมาก เก่งมาก เอาใหม่นะ” แต่พอเป็นพนักงานของเราเริ่มพยายามเริ่มทำโปรเจ็ค แล้วเกิดผิดพลาด เรามักจะว่ากล่าว “คุณทำอะไรของคุณ อย่างนี้เสียหายมากนะ @#$%%^^&***((” ทำไมเราจึงแสดงออกได้แตกต่างกันขนาดนี้เป็นเรื่องที่น่าคิดจริงๆ
หันกลับมาดู Agile บ้าง การบวนการต่างๆ ที่ถูกคิดขึ้นมาใน Agile ไม่ว่าจะเป็น Iteration, Retrospective, Pair Programming, Voting, User story ฯลฯ ส่ิงเหล่านี้มีความสนุกในตัวเอง หลายคนที่เริ่มทำ Agile บอกว่ามันสนุกเหมือนเล่นมากกว่า เหมือนทำงาน ซึ่งเป็นความจริงอย่างมาก และไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เพราะสิ่งเหล่านี้ถูกออกแบบมาให้ดูเป็นเรื่องสนุก เพราะเหล่า Agile Evangelist รู้ว่าถ้าสนุกก็จะกระตุ้น ให้เกิดการเรียนรู้นั่นเอง
เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องใหม่เลย ดูจาก link ข้างล่างจะเห็นว่า มีการใช้หลักการนี้ทั่วไปแล้วจริงๆ
