เรื่องมันมาจากว่า วันนี้มีโพสนึงในเฟสบุ๊คว่า จากการที่ไปร่วม Agile Singapore Meetup แล้วพบว่าทุกประเทศมีปัญหาเหมือนกัน ต่อด้วย มีเม้นต์ว่า

เมืองไทยมีปัญหาเรื่อง ไม่ยอมพูด มากกว่าประเทศอื่นนิดหน่อยครับ

ผมว่าเรื่องนี้เป็นปัญหาด้านความเชื่อมากกว่า ความจริง

ทำไมคนไทยส่วนใหญ่จึงเข้าใจว่าคนไทยไม่พูด?

จากประสบการณ์การทำงานมากว่าสิบปีกับคนไทย (ก็ผมเป็นคนไทยนี่นา) ผมไม่เคยเจอปัญหาว่าคนในทีมผมไม่พูดกับผมเลย แต่จากการลองนั่งดูคนอื่นทำงาน ผมพบว่า ปัญหาไม่ได้อยู่ที่คนทำงานไม่พูด แต่เกิดจากหัวหน้างานส่วนใหญ่ไม่ได้ยินต่างหาก

จากงานวิจัยของ ศ. อัลเบิร์ต เมราเมียน พบว่า การสื่อสารของคนเราจะกระทำงานผ่าน
– ภาษาท่าทาง 55%
– น้ำเสียง 38%
– คำพูด 7%

ทีนี้ไม่รู้หัวหน้างานส่วนใหญ่ทำไมจึงละเลยกับ อวัจนภาษาของคนทำงาน มัวแต่ไปโฟกัสแต่กับสิ่งที่เป็นคำพูด จนไม่ได้ฟังน้ำเสียงและท่าทาง เลยเข้าใจไปว่า คนไทยไม่พูด เพียงเพราะคนไทยส่วนใหญ่ไม่ได้พูดเป็นคำพูด ความจริงเขาพูดออกมาฉอดๆ แต่ไม่ฟังเอง ลองดูตัวอย่างนะ

หัวหน้า: “งานหน้านี้เสร็จทันวันศุกร์มั้ย?”
ลูกน้อง: “เอ่อ… ก็น่าจะทันนะครับ..ถ้าไม่ติดปัญหาอะไร” (หน้านิ่ว ตามองต่ำ ท่าทางตื่นๆ กระสับกระส่าย ประโยคหลังเบาลงอย่างเห็นได้ชัด)
หัวหน้า: “โอเค”

โอเคกะผีสิครับ! ลูกน้องเค้าบอก อยู่ทนโท่ว่า เสร็จไม่ทันโว้ย แค่นี้ก็ไม่ได้ยิน ยังมีหน้ามาบอกว่าคนไทยไม่พูด ตัวเองไม่มีปัญญาฟังเอง ยังมาว่าคนอื่นเค้า แย่จริงๆ ใช่มั้ยครับ

ครั้งหน้าเมื่อมีคนพูดกับคุณ นอกจากใช้สมองแล้ว อย่าลืมใช้ หู ตา และ ใจ ฟังด้วยนะครับ

Link
– http://en.wikipedia.org/wiki/Albert_Mehrabian