ใครที่อ่านการ์ตูนนักสืบก็มักจะได้ยินนักสืบในเรื่องพูดว่า ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียว นั่นอาจจะจริงในการสืบสวนสอบสวน แต่ในโลกแห่งความเป็นจริงนั้น ความจริงไม่ได้มีเพียงหนึ่งเดียว

สำหรับคนเรานั้นเราไม่ได้มองโลกตามความเป็นจริง หากแต่มองผ่านม่าน หรือเลนส์อย่างหนึ่งที่เรียกว่า perception หรือ มุมมอง ของตัวเอง เช่น ดอกไม้อาจจะสวยสำหรับคนหลาย คน แต่เป็นสิ่งน่ารังเกียจสำหรับบางคน โดยเฉพาะคนเป็นภูมิแพ้อย่างผม อย่าได้เอามาใกล้เลย น่าเกลียดน่ากลัว ถามว่ามุมมองของใครผิด คงไม่สามารถบอกได้ แต่ถ้าบอกว่าไม่มีใครผิดแล้ว คงต้องยอมรับว่า ความจริงไม่ได้มีเพียงหนึ่งเดียวหากไม่แล้ว ของอย่างเดียวกัน จะสวยงามและน่าเกลียดในเวลาเดียวกันได้อย่างไร

ในการทำงานเรามักเกิดความรู้สึกว่า อีกฝ่าย ทำไม่ถูกต้อง หรือไม่สมเหตุสมผล หรือในบางครั้งอาจถึงขั้นเป็นคนชั่วช้าเลย แต่ถ้ามองย้อนกลับ จะพบว่า โลกนี้หาคนชั่วไม่ได้เลย ไม่มีใครคิดว่าตนเองชั่วช้าหรือทำสิ่งเลวทรามหรอก อย่างน้อยถึงแม้ว่าจะไม่ได้ทำดีนัก แต่ก็ไม่ได้ชั่วช้าอย่างแน่นอน แต่ก็อย่างที่บอกไว้ว่า ความจริงไม่ได้มีเพียงหนึ่ง ส่ิงที่ไม่ได้เลวทรามของคนหนึ่ง กลับเลวทรามในสายตาของอีกคนหนึ่ง จากมุมมองที่แตกต่าง จึงนำมาซึ่งความขัดแย้ง และทะเลาะเบาะแว้งในที่สุด

ทางเดียวที่จะออกจากวังวนปัญหานี้คือ ยอมรับ ถึงความจริงของอีกฝาก รับรู้ถึงความต้องการ ค่านิยมของอีกฝ่าย แล้วเราจะพบว่า โลกนี้หาคนเลวไม่ได้เลย ที่นี้ขึ้นกับว่า เราจะปรับทูน(tune)กันอย่างไร การยอมรับซึ่งกันและกันเริ่มจากเรายอมรับเขาเสมอ หาไม่แล้วความเข้าใจไม่มีวันเกิดขึ้น ให้ในส่ิงที่เขาต้องการ และรับในสิ่งที่เราต้องการ นั่นคือการอยู่ร่วมกันในสังคมและธรรมชาติโดยแท้จริง ผู้ที่มีความโลภต้องการได้ทุกอย่าง จะเป็นผู้เสียทุกอย่างในที่สุด ศิลปะของการให้และรับ จึงเป็นสูงสุดของศิลปะการดำรงค์ชีวิต

ของจบแบบไม่จบ เพื่อให้ทุกท่านนำเรื่องนี้ไปคิดต่อและยังประโยชน์แก่ตัวของท่านเอง