หัวข้อวันนี้ผุดมาจากที่ผมได้ฟัง presentation ของ Jeff Patton ซึ่งทำให้ผมคิดถึงเรื่องของตัวเองเรื่องหนึ่งขึ้นมา

ในราวปี 2004 ผมได้มีโอกาสร่วมงานกับธนาคารแห่งหนึ่ง ในฐานะ outsource ในขณะนั้นธนาคารแห่งนี้ตัดสินใจซื้อระบบ core banking จาก สหรัฐฯ มาเป็นเงินหลายพันล้านบาท แต่ปัญหาคือ ระบบนี้เป็น mainframe และหน้าจอการใช้งานก็เป็น terminal หรือที่เราเรียกว่าจอเขียว การจะติดตั้งหน้าจอแบบนี้ในทุกสาขาเป็นเรื่องยาก ที่สำคัญจะต้องมีการฝึกสอนพนักงานเป็นจำนวนมาก จึงเกิดโปรเจ็คที่เรียกว่า web front-end ขึ้นมา เพื่อครอบหน้าจอ terminal ไว้ด้วย หน้า web และให้พนักงานใช้ระบบผ่าน browser การทำเช่นนี้จะทำให้ ค่าใช้จ่ายในการฝึกสอนต่ำลง และ ติดตั้งระบบง่ายขึ้น เพราะ เป็นเพียง PC ที่ทุกสาขามีอยู่แล้ว ลืมบอกไปว่า หน้าที่ผมในโปรเจ็คนี้คือ การออกแบบ core workflow ของส่วนที่เป็น page recognition และ page mapping ผมใช้เวลาประมาณเดือนกว่า ๆ กับส่วนนี้ ซึ่งก็เป็นระบบที่ถือได้ว่า Simple มาก แต่ทำงานได้ดีอย่างไม่น่าเชื่อ

ส่วนตัวผมเป็นลูกค้าของธนาคารแห่งนี้ด้วย และระบบที่ว่าก็เป็นส่วนที่ทำงานเกี่ยวกับการเปิดบัญชีด้วย ทำให้ทุกครั้งที่ผมเปิดบัญชีใหม่กับธนาคารแห่งนี้ พนักงานก็จะต้องเรียกโปรแกรมนี้ขึ้นมาทำงาน การได้นั่งมองผู้ใช้ตัวจริง ที่เขาไม่ได้รู้ว่าเราคือคนสร้างโปรแกรมที่เขาใช้ ใช้งานโปรแกรมของเราอยู่จริง ๆ นั้น เป็นความรู้สึกที่อธิบายเป็นคำพูดได้ยากมาก ถ้าจะให้พูดคงต้องบอกว่า ฟินสุด ๆ และผมคิดว่า สิ่งที่โปรแกรมเมอร์ทุกคนเฝ้ารอคอย คือช่วงเวลานี้เอง

ใครที่พัฒนาซอฟแวร์แล้วยังไม่เคยได้ผ่านช่วงเวลานี้ ต้องขอบอกครับว่า คุณยังไม่ใช่โปรแกรมเมอร์ตัวจริง