เวลาที่คนเราอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่พึงประสงค์ ถ้าหากว่าเราเร่ิมขาดสติ จิตใต้สำนึกเราจะเริ่มเข้าควบคุมร่างกาย จะสังเกตเห็นง่ายๆ คือ เราจะมีอาการบางอย่างที่ปกติ เราจะไม่ทำ เช่น เสียงสูงเล็ก มือสั่น ปากสั่น กระสับกระส่าย เป็นต้น นั่นคือสัญญาณถึงอาการตอบสนองต่ออันตราย ของเรา

ปัญหาคือ การตอบสนองแบบนี้อาจจะดีเมื่อสองถึงสามแสนปีก่อน ที่บรรพบุรุษของเราต้องหนีเสือเขี้ยวดาบ หรือช้างแมมมอธ แต่ในโลกปัจจุบันที่ต้องใช้ยุทธวิธีและการวางแผน การตอบสนองแบบนี้ มีแต่พาให้เราเข้าตาจน ไม่สามารถตัดสินใจต่อปัญหาตรงหน้าได้อย่างสุขุม หลายครั้งที่เราต้องมานั่งเสียใจกับสิ่งที่เราทำลงไปในภาวะสติหลุดลอย

เวลาสติหลุดลอยเราจะ มีอาการได้สองอย่าง คือ

Fight – เราเลือกที่จะสู้ มันอาจจะดูเหมือนดี แต่ภาวะขาดสติ สิ่งที่ร่างให้กับเราคือ อาการฮอร์โมนอะดรีนาลีนล้นทะลัก เราพร้อมจะยกของหนักหนีไฟไหม้ เตะประตูพัง แต่ต่อหน้าเพื่อนร่วมงานหรือคนรัก เราทำได้เพียงทำให้สัมพันธภาพย่ำแย่เท่านั้น

Flight – หลีกหนี เราเลือกที่จะ ยอม ทน เอาไว้ก่อน หรือ ลืมๆ มันไป มันเป็นเพียงสถานะชั่วคราว เราแสดงออกเหมือน เราไม่สามารถทำอะไรได้ เราเป็นแค่ เหยื่อของเหตุการณ์ เป็นแค่ลูกแมวตัวน้อยๆ ที่ไร้ทางสู้ อย่าลืมว่า “if you are not part of the solutions, you are part of the problems” มันเป็นแค่การหลอกตัวเอง ว่าไม่ใช่ความผิดของฉันนะ ที่เหตุการณ์มันย่ำแย่อย่างนี้ เวลาหนึ่ง เมื่อทนต่อผลลัพธ์ต่อไปไม่ได้ พวกเขา ก็จะหนีจากปัญหาไปไกลๆ เช่น ลาออกจากงาน หรือ ไม่ก็หันไปหา Fight ซึ่งไม่ได้มีผลดีกว่ากันไปเท่าใดเลย